BLOG #3: No people pleasing & No private thoughts

No people pleasing & No private thoughts.

Een maand wonen bij Living miracles van David Hoffmeister op Mallorca

Al heel lang wil ik leven als een instrument van de Bron. Dit betekent, dat ik niet wil leven vanuit willen, manifesteren, doelen stellen, successen behalen en/of vanuit dromen achterna jagen. Mijn wens is om een geïnspireerd, moeiteloos leven te leven en dit vanuit passie te delen met de wereld.

Tijdens een rondje lopen om de Rotte in alle vroegte, bedacht ik mij om naar een podcast te luisteren van David Hoffmeister. Op de een of andere manier werd ik enorm geraakt. In de middag vertelde ik Lavinia dat ik wel eens een keer in Mallorca langs zou willen gaan bij hem. “Ja, gaan we een keer doen,” zei Lavinia. Diezelfde avond opende ik mijn mail en zie ik een uitnodiging om een maand bij Living miracles op Mallorca te komen wonen. Mijn mond viel open, dit kon geen toeval zijn! Mijn hart maakte een sprongetje. Zou het echt? Vervolgens sloeg de twijfel toe en ik vroeg om een heel duidelijk teken. Toen mijn partner thuis kwam en heel enthousiast reageerde op mijn verhaal, besloot ik te gaan. Ik boekte een ticket en vier dagen later zat ik op Mallorca.

De eerste dagen merkte ik dat ik best heel vermoeid was en dat ik veel in mijn hoofd zat. Het hele verblijf is heel sereen en de bewoners zijn heel rustig. Er wordt weinig gesproken en in mijn ogen vind ik ze zelfs wat saai en afstandelijk. Met welke ogen kijk ik? Haha…In de ochtend stemt de community zich af op wat er die dag, week mag gebeuren en hier luisteren ze naar. Zo ontstaan er taken. Ook ik krijg een taak. Mijn taak is om het zwembad bij te houden, te vegen en onkruid te wieden. Joepie, ik sta echt te springen, maar niet heus. Uitgerekend ik die vroeger als klein meisje bij de mensen thuis vloeren ging dweilen. Waarschijnlijk kreeg ik daar waardering voor, geen idee en thuis is onkruid wieden ook niet mijn grootste hobby.

Ook zijn er twee regels: ‘no people pleasing’ en ‘no private thoughts’. Op mijn lijf geschreven, haha maar niet heus. In alle twee ben ik een ster. Oh, en alles achterlaten zoals het was. Licht in de keuken gelijk uit, kussens opschudden, stoel aanschuiven als je opstaat, opruimen. Appeltje eitje….

No people pleasing. Ja, zal je misschien denken: “Dat doet toch iedereen zo nu en dan?” “Dat is toch niet zo erg?” In mijn geval dacht ik gewoon een makkelijk persoon te zijn en heb ik geen zin om te zeiken. Heb ook een hekel aan zeikers. (Werk aan de winkel) Het is toch fijn als iemand makkelijk is? Not! Het is eigenlijk een soort van manipulatie, een roep om aandacht en liefde op onbewust niveau. On the end heeft niemand er wat aan. Nou, lekker dan, sta ik dan met mijn goede gedrag…

Transparantie is waar ze hier voor gaan. Niks geen onderdrukking, maar eerlijk alles boven water halen en op tafel leggen.

Private thoughts ofwel privé gedachten, de geheimen in je hoofd. Wie heeft ze niet?! Het zijn de veroordelende gedachten. Deze kunnen over een ander, jezelf, het verleden of wat nog moet komen gaan. In ons hoofd zijn we bezig met iets waarvan we vinden dat we het niet hardop kunnen vertellen. Bang voor het oordeel van de ander. Je komt erachter hoeveel concessies je dagelijks maakt. We doen dit om conflicten te voorkomen. In plaats daarvan verwijderen we onszelf van de waarheid en raken we steeds verder verstrikt in ons eigen gemaakte web van geheime gedachten.

 

 

 

 

 

En zo begon mijn allereerste Bridget Jones-actie.

Sabine, de steward was heel erg druk in de keuken bezig en ik had een kommetje en lepel gebruikt. Ik wilde het gelijk afwassen, maar kon er niet bij. Het was snikheet en ik besloot om een duik in het zwembad te nemen. Toen ik aangelopen kwam met mijn handdoek, kwam Sabine naar buiten: “Je kunt de afwas doen.” Mijn God, dacht ik, had ze niet even dat ene kommetje en lepeltje mee kunnen nemen?   Enfin zo gepiept, hop kommetje weg en ik neem een duik. Net als ik heerlijk aan het zwemmen ben zegt ze: “Heb jij het licht in de keuken aan laten staan?” “Eh, ja dat klopt, sorry!” En ik zwem weer verder. “Zou je dat dan even uit willen doen?” Serieus, vraagt ze dit nu echt? Ze staat ernaast, pffff? Ik stap het water uit gooi een sarong om mij heen. Kut, mijn voeten zijn nat! Heel onhandig trek ik mijn slippers aan, maar die zijn ook nat. Ik besluit snel naar binnen te lopen, om het licht uit te doen. Een heel spoor van water laat ik na. Help! Ik grijp de dichtstbijzijnde handdoek om te drogen, terwijl de druppels water uit mijn badpak op de grond vallen. Mijn God! Even voel ik mij het kleine kind, dat in de penarie zit en voor wat, een lichtknopje? Als een malle veeg ik de boel schoon, maar het blijft druppelen. Ik moet lachen, geef het op en neem weer een duik. Eenmaal in het water vraag ik mij af of ik het licht nu wel heb uitgedaan…

Dit is dus de mindtraining. Het gaat er niet om dat het allemaal spik en span is, dat is niet het doel. Het gaat erom hoe bewust je de dingen doet en wat het met je doet en wat er naar boven komt. De oordelen, de overtuigingen die mogen getransformeerd worden. In mijn geval, het kind dat bang is om gestraft te worden. Dit mag vergeven worden. Er is geen straf, ik doe niks verkeerd. Ik heb alleen nog gedachten die mij doen laten geloven dat ik iets niet goed doe. Ik ben onschuldig, maar het Ego wil mij anders doen laten geloven. “Ik trap er niet meer in.” Zeg ik met een oeps gevoel van: “Wat zeg ik nou?”

Zo moeten we ook gezamenlijk boodschappen doen. Ik ben gewend gewoon alles op een hoop te gooien en dat te delen. Hier doen we dat ook, maar als jij ergens geen gebruik van maakt, dan niet. Wat een uitdaging. A) Het duurt mij allemaal veel te lang” & B) Wat een onnodig gedoe. Ook dit is allemaal mindtraining. Wat doet het met je?  En no people pleasing. Het lukt mij van geen meter. Ik hoor mezelf de hele tijd zeggen: “Het maakt mij niet uit, ik vind het allemaal goed.” Dan hoor ik haar zeggen: “Jullie discussiëren teveel.” Huh? Ja, halloooooo! Jij doet moeilijk, denk ik en daar ga ik dus weer met mijn private thoughts… Of ik heb nog veel te leren of het is mijn ding niet. Het ego kiest natuurlijk het laatste, maar het zal het eerste wel zijn.