De afgelopen weken hebben we ons laten begeleiden & onderdompelen. Een (groeps)reis met planning & strikte Zhineng Qigong trainingen. Wat gaat het ons brengen?
Een droom! Een reis die oneindig leek, waar de tijd niet bestond, waar geen begin & einde leek te zijn. Enorm enthousiasme is wat we voelden. Kijkend door de ogen van een kind, onbevangen & vol verwondering.
Daar waar het hindoeïsme & boeddhisme hand in hand gaan en het kastensysteem in het dagelijkse leven is verweven. De ene buiging naar de andere… Elkaar diep aankijkend in de ogen, ongeacht wat of wie er voor je staat: Namasté. De warmte, dankbaarheid die door het lichaam stroomde veroorzaakte een glimlach.
Wat we zagen, was niet met een foto vast te leggen. De rijstvelden, de bergen, het groen, de rivieren, de wolken… de eenheid.
Maar ook het ‘kleurrijke’ afval, krankzinnig! Schoonheid & vuil wat in de rivieren samenkwam. Eenmaal aangekomen in een lokaal dorpje stond de thee te pruttelen, een nieuwe hond ons op te wachten welke klaar stond voor een volgend avontuur. Gedurende reis hadden we een prachtige roedel kunnen vormen: van gidsen, honden, spelende kinderen, apen & monniken. Ongeacht geslacht, kast, welzijn… je was welkom bij de Qi-family!
Als innerlijke kompaskaarten trokken we voor deze reis: ZONNETJE & SPIEGELEN. Prachtige kaarten die ons leiding gaven om bij onszelf en de mensen om ons heen warmte & licht te schijnen op vlakken waar de schaduw overheerste. Dit gebeurde tijdens de trainingen waar we tot inzichten kwamen, maar ook in eindeloze heerlijke gesprekken. Stralend ging de zon onder en konden we niet wachten om de volgende morgen weer te mogen schitteren en spiegelen.
De vele wandelingen smaken naar meer. En de trainingen hebben de ‘verborgen’ discipline weer aangewakkerd. De kleine gymnaste en kleine danseres kwamen vaak om de hoek kijken. De reis heeft nogmaals bevestigd dat niemand beter of slechter is. En dat in de ontspanning grensverleggende prestaties en inspiratie ligt en dat delen vermenigvuldigen is.
Met compassie, eerlijkheid & respect, moed & discipline vervolgen wij een nieuw begin – Hoala
Na de diagnose van PMR realiseerde ik me dat ondanks mijn eerdere inspanningen voor traumaverwerking, vergeving en loslaten, mijn ziekte me dwingt om diepere lagen van afwijzing, schuld en veiligheid te verkennen en te accepteren zonder oordeel.
Ik en spierreuma: een diagnose die ik dus nooit had verwacht. Ik betreed een wereld die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Hoe kan dit gebeuren?
Wat is nou een retreat en wat heb ik aan een retreat? Die vraag krijgen wij heel vaak. In deze blog leggen wij uit wat het is.
